Beti była to kotka, którą wzięłam od koleżanki w wieku 4 tyg (wtedy jeszcze nie wiedziałam, że to za wcześnie. Jako maleńka kuleczka chciała ciągle być przy człowieku, gdy tylko usłyszała kogoś od razu zwracała na siebie uwagę. Jako dorosła była już typową kocią indywidualistką, której lepiej było nie dotykać, gdy ona nie miała na to ochoty :) W wieku 3 lat zaczęło się coś dziać - przestała jeść. Szybka wizyta u lekarza, diagnoza najgorsza z możliwych - białaczka... ;( Pomimo, że powiedziane jest, że nieuleczalna, wierzyłam w cud i walczyłam - do samego końca. Codziennie wizyty w gabinecie, kroplówki, zastrzyki podnoszące odporność. Karmienie i pojenie ze strzykawki, nieprzespane noce. Trafiłam na forum miau.pl, gdzie szukałam informacji i właściwie sama mówiłam wetowi co robimy. Na białaczkę nie ma leku, jedynym, który może pomóc, ale też nie daje 100% szansy jest Interferon. Zamówiłam, niestety nie zdąrzył. Zmarła przy mnie, kiedy chciałam ją nakarmić - to było straszne ;(

Tofik - tzw. "kocia bieda", znaleziony w opłakanym stanie z kocim katarem w zaawansowanym stadium. W trakcie leczenia zaraził Becię i tak w kółko, aż w końcu udało się uleczyć. Był wspaniałym kotem - typowym pieszczoszkiem, który zawsze spał ze mną i robił wieczorne masaże :) Niestety też nie cieszył się długo zdrowiem ;( Tydzień po odejściu Beci przestał się ruszać i jeść. Myśleliśmy, że to może z tęsknoty, bo po śmierci Beci został zaszczepiony. Niestety wet - test - diagnoza - białaczka ;( ;( ;( To było straszne. Był Interferon, więc dostawał od samego początku, znowu codzienne wizyty u weta, karmienie i pojenie ze strzykawki z łzami w oczach ;( Przyszła noc tragiczna, zupełnie nieprzespana. Tofiś okropnie dyszał, nie wiedziałam co robić, wietrzyłam, dawałam pić, wysadzałam do kuwety... Nie miał już sił...w kuwecie łapki dosłownie mu się uginały, płakał - okropnie, a ja razem z nim ;(To było straszne patrzeć jak umiera, nie móc nic więcej zrobić ;( Rano od razu wet kolejna diagnoza - wysiadła wątroba. Niestety zrobiliśmy wszystko co mogliśmy, teraz jedyne co mogliśmy zrobić to pozwolić mu odejść i przestać cierpieć ;( ;( ;(

Na zawsze w pamięci [*] [*]